Lata mijają, technika się rozwija, ale ludzi chorych ciągle nie brakuje. Cierpienie jest ciągle dla wielu ludzi codziennym towarzyszem życia. Dlatego potrzeba ludzi wrażliwych, wyrozumiałych, z sercem przenikniętym miłością; ludzi pragnących pomagać, nieść pomoc tym, którzy są opuszczeni, którzy cierpią, którzy nie potrafią pomóc sobie sami.

Ponad 400 lat temu powstał zakon Kamilianów, służąc ludziom chorym i cierpiącym zarówno w ich potrzebach fizycznych jak i duchowych.

Istotą powołania kamiliańskiego jest przede wszystkim służenie Chrystusowi w biednym, chorym, cierpiącym i opuszczonym człowieku. Św. Kamil wyraził to słowami: Łóżko chorego jest jak ołtarz, każdy chory jest jak hostia do konsekracji.

Zakon Kamilianów powstał tylko i wyłącznie po to, aby służyć tym najbardziej potrzebującym: chorym, ubogim, bezdomnym, uzależnionym. Dlatego podstawą naszej konsekracji zakonnej, obok ślubów: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, jest czwarty ślub: służby chorym nawet z narażeniem życia.

Jeżeli jesteś człowiekiem poszukującym swojej drogi życiowej, jeżeli zetknąłeś się z ludzkim cierpieniem, jeżeli jest w tobie pragnienie służby tym którzy potrzebują pomocy, jeżeli wierzysz, że w chorym bliźnim czeka na Ciebie Chrystus i chciałbyś się Jemu oddać na służbę to duszpasterstwo powołaniowe OO. Kamilianów jest do Twojej dyspozycji.

A jak wygląda Wasze życie w nowicjacie? – zapytuje niejeden i niejedna… Po emocjach związanych z rekolekcjami, z pierwszymi ślubami zakonnymi młodszych współbraci wchodzimy w nowy rytm. Jak wygląda nasze życie? Można odpowiedzieć, że zwyczajnie i niezwyczajnie…
Po zwykłych porannych czynnościach dzień rozpoczynamy porannymi modlitwami zakonnymi, wypracowanymi przez tradycję Polskiej Prowincji Zakonu. Potem jest rozmyślanie. Szczytowym i wciąż początkowym punktem dnia jest Eucharystia w kościele, z naszymi wiernymi. Do świątyni przechodzimy przez klasztor. Po chwilach dla ducha jest czas na posilenie ciała. Po śniadaniu mamy czas na pracę fizyczną lub wykłady. O 12.30 spożywamy obiad a po obiedzie odmawiamy brewiarzową modlitwę w ciągu dnia i południowe modlitwy zakonne. Jest też czas na chwilę rekreacji. Po niej, o 15.00 modlimy się Koronką do Miłosierdzia Bożego. Intencje Koronki przekazywane są często przez Internet. Po modlitwie albo pracujemy albo oddajemy się studium. W zależności od dnia tygodnia o 18.00 modlimy się na Nabożeństwie ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych, ku czci św. Kamila, modlimy się na różańcu. Po kolacji jest wspólnotowa rekreacja a po niej czytanie na głos Pisma Świętego, Kompleta – modlitwa z Brewiarza, modlitwy zakonne, rachunek sumienia. O godzinie 22.00 gasimy światła. A wszystkie te zajęcia, aby lepiej rozpoznać swoje powołanie. Pełnimy również swoje dyżury – oficja. W kuchni, w zakrystii, w prowadzeniu modlitw, w chodzeniu do sklepu i po mleko.

W środy udajemy się do naszych kamiliańskich placówek, aby służyć ludziom chorym – przez przebywanie z nimi i pomoc w podstawowych nieraz czynnościach. Spotkanie z nimi ma w konkretny sposób przybliżyć nas do charyzmatu Założyciela. Tak jak święty Kamil jesteśmy przy chorym i dla chorego. Czasem tego, o którym zapomniała lub nie chce pamiętać rodzina. Czasem tego, który nie ma nikogo na świecie. Posługa ta jest konkretnym wyrazem naszego dążenia do pełniejszego zjednoczenia się z rodziną kamilianów - sług chorym.

W prostych czynnościach i modlitwie chcemy uczyć się żyć Ewangelią na co dzień. Pragniemy uczyć się, co znaczy żyć we wspólnocie, we wspólnocie zakonnej.

Jeżeli jesteś człowiekiem poszukującym swojej drogi życiowej, jeżeli zetknąłeś się z ludzkim cierpieniem, jeżeli jest w tobie pragnienie służby tym którzy potrzebują pomocy, jeżeli wierzysz, że w chorym bliźnim czeka na Ciebie Chrystus i chciałbyś się Jemu oddać na służbę to duszpasterstwo powołaniowe OO. Kamilianów jest do Twojej dyspozycji...

www.kamilianie.eu
www.kamilianie-taciszow.pl

Kamilianie MI KAMILIANIE -  Tarnowskie Góry