Historię naszego Zgromadzenia tworzy przede wszystkim łaska, jaką nam ofiarowało Najświętsze Serce Jezusa. Pierwszymi osobami, które otworzyły się na tę łaskę były: nasz Założyciel – św. Józef Sebastian Pelczar oraz Współzałożycielka naszej rodziny zakonnej – Sł. B. Matka Klara Ludwika Szczęsna.

Uwielbienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego w tajemnicy Najśw. Serca Pana Jezusa i szerzenie Królestwa miłości tego Serca w życiu codziennym jest podstawowym zadaniem Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.
Siostry realizują ten cel w Kościele, uczestnicząc w jego zbawczej misji przez dążenie do doskonałej miłości drogą rad ewangelicznych i służbę Chrystusowi w bliźnich, zwłaszcza najbardziej potrzebujących.
(z Konstytucji Zgromadzenia)

 Jesteśmy zakonem franciszkańskim, opartym na regule św. Franciszka z Asyżu.

Każdy człowiek jest kimś wyjątkowym i niepowtarzalnym. A jednak niejednokrotnie zdarza się, że spotykamy kogoś, kto nosi w sercu marzenia i pragnienia podobne do naszych. Z drugiej strony ludzie na pozór bardzo różniący się od siebie potrafią zgodnie ze sobą pracować, gdy łączy ich wspólny cel...

Jesteśmy wspólnotą osób, które wzajemnie się nie dobierały. Tym, co połączyło nas w jedną sercańską rodzinę zakonną, była fascynacja miłością Bożą, której znakiem jest Najświętsze Serce Jezusa, zranione ludzkimi grzechami, a jednocześnie nie przestające obdarzać miłością.
Każda z nas nosi symbol Bożego Serca wyszyty na szkaplerzu (przedniej części stroju zakonnego). Pragnie przez to wyrazić, że jej pragnieniem jest upodobnienie swego słabego, ludzkiego serca do gorejącego miłością Serca Zbawiciela. Codziennie pozdrawiając się słowami: „Chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu – Chwała na wieki!”, przypominamy sobie, że celem bycia sercanką jest sprawienie, by miłość Boża była poznana i odwzajemniona.

Szczególnym zadaniem zleconym nam przez założycieli jest wynagradzanie Bogu za grzechy, niewierności i obojętność nas samych oraz wszystkich ludzi, a także stawanie się narzędziem miłości Bożej dla dziewcząt, ludzi potrzebujących pomocy, chorych i tych wszystkich, których Opatrzność stawia na naszej drodze.

Czy chcesz razem z nami budować królestwo Serca Jezusowego?

Ile masz lat?
Naście?
Jesteś studentką a może już pracujesz?
Myślałaś kiedyś o tym,
by zostać siostrą zakonną?
Co musiałabyś poświęcić?
Karierę, tytuły naukowe, mężczyzn?
A może pewien luz i niezależność?
Wybrałaś już...? Przemódl swój życiowy wybór.
Może Pan Bóg wybrał właśnie Ciebie...
On Ci ufa, więc i Ty zaufaj Bogu i wybierz Go.
Jeśli tylko Cię wybrał – nie odrzucaj tego wyboru.

Powołanie zakonne to wielki dar Bożego Serca. Wymaga ono od człowieka odwagi, stanowczej decyzji, a przede wszystkim zaufania i oddania się woli Bożej. By stać się siostrą zakonną, Służebnicą Najświętszego Serca Jezusowego, nie wystarczy przywdziać habit. Istotę życia zakonnego stanowi bowiem całkowite oddanie się na służbę Bogu i Kościołowi poprzez realizację ślubów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Przyjęcie takiej formy życia związana jest z kilkuletnim przygotowaniem.

Bezpośrednim przygotowaniem do rozpoczęcia drogi życia zakonnego w naszym Zgromadzeniu jest kontakt z siostrą referentką powołaniową. Kandydatka, która słysząc w swym sercu głos Pana Pójdź za Mną rozważa możliwość lub zamierza od września wstąpić do Zgromadzenia powinna wcześniej, przynajmniej od stycznia, nawiązać z siostrą referentką kontakt indywidualny. Zobowiązana jest również do uczestnictwa w 6 spotkaniach formacyjnych, organizowanych dla kandydatek i dziewcząt rozeznających swoje powołanie oraz rekolekcjach powołaniowych.
Bliższe informacje na ten temat można uzyskać w referacie powołaniowym.

Więcej na:
www.sercanki.org.pl
www.barka.sercanki.org.pl

Kontakt:
s. Liliana – referentka powołaniowa
barka@sercanki.org.pl