Część 1

 Część 2

 Część 3

O tym, że święci i błogosławieni swoją heroiczną postawą chronią nas przed miernością i kształtują nas od środka, mówił do młodych Ojciec Święty Jan Paweł II. Słowa te przypomina o. dr Piotr Spiller OCarm, przeor klasztoru OO. Karmelitów w Krakowie Na Piasku, przybliżając postać i dzieło życia bł. o. Hilarego Januszewskiego. Ojciec Hilary pokazuje nam dzisiaj, jak być wyznawcą Chrystusa wśród wyzwań współczesności. Staje się patronem także tych, którzy walczą o zagrożone życie, którzy bronią człowieka - tego najsłabszego, zagrożonego w swoim istnieniu.

Ojca Hilarego Januszewskiego w grupie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej beatyfikował 13 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II. W tym roku minęła 65. rocznica jego heroicznej śmierci. - W okresie II wojny światowej wielu chrześcijan, głównie kapłanów i zakonników, stało się ofiarami hitlerowskiego nazizmu. Wielu z nich dostąpiło już chwały ołtarzy, wśród nich są: o. Tytus Brandsma, holenderski karmelita; Teresa Benedykta od Krzyża, karmelitanka znana jako Edyta Stein; o. Maksymilian Kolbe, ks. bp Michał Kozal - wymienia o. Piotr Spiller. Podkreśla, że grono męczenników jest bardzo liczne. Trudno wszystkich beatyfikować, dlatego też z tej wielkiej rzeszy zostało wyłonionych 108, a wśród nich właśnie o. Paweł Hilary Januszewski. Jak zaznacza, wśród męczenników II wojny światowej byli także ojcowie z polskiej prowincji karmelitów, którzy razem z o. Hilarym dzielili los w obozie koncentracyjnym. "W męczeństwie spełnia się dzieło miłości" - te słowa św. Klemensa Aleksandryjskiego doskonale oddają posługę, jaką podjął o. Hilary Januszewski.

Jako kapłan wiedział, że najważniejsze jest zbawienie duszy drugiego człowieka. W obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie był więziony od 1941 roku, dał wyraz wiary w Jezusa Chrystusa, aż po najwyższą ofiarę swojego życia. Zwieńczenie jego heroicznej postawy to 21 dni w marcu 1945 roku. W tym czasie dobrowolnie podjął służbę wśród chorych na tyfus w obozowym szpitalu odizolowanym od świata. Spiesząc z duchową pomocą cierpiącym, zaraził się śmiertelną chorobą. Zmarł 25 marca na krótko przed wyswobodzeniem obozu. Umierał w męczarniach, osamotniony. Od początku wiedział, że może się zarazić, jednak się nie przeląkł, podjął dzieło miłości, które spełniło się w męczeństwie. - Wiedział, że jedynie Chrystus jest Źródłem jego mocy. Z tej pewności płynęła troska o ludzkie życie. Wyszukiwał ludzi załamanych, wątpiących, ukazywał, że dobro jest silniejsze od zła. Był nieustraszonym rycerzem Jezusa Chrystusa. Umiał w warunkach trudnych, w warunkach zagłady człowieka, w odarciu z godności odnaleźć Boga - mówi przeor krakowskiego klasztoru Na Piasku. Siłę czerpał z Eucharystycznego Ciała Chrystusa i z modlitwy...

Nie pozostał bierny! - Ojciec Hilary w obliczu jawnej niesprawiedliwości, ludzkiego cierpienia znalazł w sobie tę siłę, która pozwoliła przełamać strach i działać. To wymagało nie lada odwagi, narażał własne życie, wewnętrzna siła nie pozwalała mu na bierność, wyszedł z tłumu i działał - podkreśla o. Piotr Spiller. Jego przykład pokazuje, że być świętym to znaczy każdego dnia być wiernym swojemu powołaniu. Ojcowie Karmelici pragną, by pamięć o ojcu Hilarym Januszewskim, ich świętym współbracie, nie zaginęła. Dlatego też ukazały się interesujące publikacje, m.in.: "Wierny miłości", album "Hilary Januszewski - błogosławiony karmelita, męczennik z Dachau" czy film dokumentalny "Błogosławiony o. Hilary Januszewski" wydany przez wydawnictwo AZ z Krakowa we współpracy z polską prowincją karmelitów. Prace te przekazują treści, które stają się drogowskazami na drogach współczesnego człowieka.

(Źródło: Nasz Dziennik)